به گزارش “راهبرد انرژی“، ارقام ارائه شده از سوی عربستان سعودی در مورد مقادیر نفت تولیدی این کشور و کاهش سرمایه گذاری‌های شرکت آرامکو پرسش‌هایی را مطرح می‌کند، در حالیکه بررسی توانمندی‌های این کشور در تولید نفت خام و ارقام مربوط به ذخایر آن در طول سالیان متمادی نشان می‌دهد که [این ارقام] بسیار کمتر از آنچه اعلام شده است و این امر بر پروژه های بزرگ عربستان تاثیر می‌گذارد.
اظهارات اخیر محمد الجدعان، وزیر امور مالی عربستان این نگرانی‌های اعلام نشده در سطح رسمی را بازتاب داد. به این ترتیب که الجدعان گفت شوک‌های اقتصادی کشورش را به سمت «سازماندهی دوباره اولویت‌ها»ی طرح‌های اصلاحی سوق می‌دهد و این امر به معنای تجدیدنظر در طرح‌های بزرگ یا به تاخیر انداختن آن‌ها است.
وی گفت که «شوک‌های» اقتصادی جهانی از همه‌گیری کرونا گرفته تا جنگ غزه کشورش را بر آن داشته است تا اولویت‌هایش را تغییر دهد، به اقدامات خود نظر افکند و ببیند چگونه می‌تواند اقدامات و طرح‌های خود را بهبود ببخشد. او توضیح داد اعطای «زمان بیشتر» به اصلاحات در نهایت می‌تواند برای اقتصاد عربستان بهتر باشد.
صحبت‌های روزافزون درباره بازنگری در پروژه‌های بزرگ با کاهش حضور رسانه‌ای عبدالعزیز بن سلمان، وزیر انرژی عربستان سعودی – صدای اقتصادی ریاض و معمار صعود اوپک پلاس به‌عنوان نیروی فشار جهانی در حوزه انرژی حتی قبل از جنگ اوکراین – هم زمان بود.
نویسنده سایمون واتکینز در گزارش خود برای وبسایت اویل پرایس این پرسش را مطرح می‌کند: «اگر پول برای هزینه سایر سرمایه گذاری‌ها وجود دارد، چرا برای افزایش ظرفیت تولید وجود ندارد؟» آیا به این علت است که عربستان سعودی می‌داند که دیگر نمی‌تواند ظرفیت تولید نفت خام خود را افزایش دهد؟ یا چون نمی‌تواند ظرفیت تولید را افزایش دهد و برای امور دیگر هزینه کند؟ واتکینز اشاره می‌کند که واقعیت ترکیبی از این دو مساله است.
واتکینز معتقد است که عربستان سعودی نمی‌تواند ظرفیت تولیدی خود را از 12 میلیون بشکه در روز به ۱۳ میلیون افزایش دهد؛ زیرا حتی ظرفیت 12 میلیون بشکه در روز را نداشته و ندارد.
او تاکید کرد عربستان سعودی در دارایی‌های نفتی آنطور که بسیاری گمان می‌کنند غرق نیست؛ چرا که این کشور از نظر مالی از تاثیرات وحشتناکی که در جنگ قیمت نفت ۲۰۱۶-۲۰۱۴ برای خود ایجاد کرد، بهبود نیافته است.
